چو تخته پاره بر موج ...

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

هوا ابری و بارانی است. این روزها نمی‌دانم چرا اینقدر خسته و بی حال بودم... ماه رمضان هم آمده است. امروز روز دوم ماه رمضان است. یکشنبه...

میبینی؟ اخر فروردین شد...همه‌ی درختها سبز شدند و گلها باز شدن توی باغچه‌ها...چیز زیادی از اسفند و فروردین نفهمیدیم... فقط عمرمون داره طی میشه...

این روزها خیلی ذهنم شلوغ بوده... خسته ام... ذهنم خسته است... دلم می‌خواهد چند روز سکوت کنم... مراقبه کنم... با هیچ کس حرف نزنم... حرص هیچی را نخورم... قضاوت نکنم... به گذشته و آینده فکر نکنم... غرق همین لحظه اکنون بشوم... پشت پنجره بنشینم و چشم بدوزم به آسمان... به ابرها... چشم بدوزم به درخت موی همسایه که دوباره دارد برگهایش سبز می‌شود... دیگر انگار ظرفیت گفتن و شنیدن ندارم... دو تا کبوتر کنار هم نشسته اند روی لبه‌ی دیوار... شاخه‌های درخت هم در دست باد می‌رقصند... هوا ابری است...

دلتنگم... دلم تنگ شده برای عاشقانه نویسی... کاش کسی عاشقانه می‌نوشت... کاش نوشته‌‌‌ای مرا به وجد می‌آورد... کاش تپش قلب می‌گرفتم برای خواندن متنی... دلم عاشقی کردن می‌خواهد در این روزهای اسفند ماه... دلم حال خوش می‌خواهد... آخرین بار چه موقع گفتم دوستت دارم؟؟؟" دوستت دارم" گفتن یادم رفته است...

امروز یکشنبه بود ... همه در استرس و و ترس از کرونا ...

شادی چیست؟ غم چیست؟

سلام ! سلام به تو! سلام به تو که باید باشی و نیستی. یا حداقل الان دلم می‌خواد بودی... کلی حرف دارم‌‌‌‌... حرفهای بی سر و ته که نمیشه گفت هر جا یا برای هر کسی... اگه تو بودی میشد برای تو گفت... چند لحظه فکر می‌کنم ببینم دلم می‌خواد با کی حرف بزنم؟ چه کسی در دسترسه؟ کسی هست که بشه باهاش رفت بیرون و کنج کافه‌ی دنجی نشست و یه قهوه خورد؟ کسی هست که از اون جنسی باشه که می‌خوای ؟ کسی هست که حرفهات را بفهمه؟ کسی هست که محرم باشه و راحت بشه از هر دری حرف زد؟ هر چی فکر می‌کنم هیشکی رو دلم نمی‌خواد ... هیشکی نیست... باید ساکت باشم... باید تحمل کنم...

مسیر مهمه... باید مسیر را طی کرد...